Het draait in­hou­de­lijk ge­zien om bou­wi­deeën voor het dorps­cen­trum van Ber­gen. De ge­meen­te­raad koos in de­cem­ber voor het plan Schra­ma. De in­die­ners van het al­ter­na­tie­ve plan Mooi­er Ber­gen de­den daar­na een be­roep op de Wet Open­baar­heid van Be­stuur. Ze vroe­gen de ver­sla­gen en do­cu­men­ten op van de be­trok­ken amb­te­lij­ke pro­ject­groep. Die ble­ken er niet te zijn, vol­gens de ge­meen­te. Ver­sla­gen wa­ren nooit ge­maakt en het col­le­ge meld­de dat het mail­ver­keer tus­sen ver­ant­woor­de­lijk wet­hou­der Rasch en de amb­te­lijk pro­ject­lei­der over dit on­der­werp was ge­wist. Want ja, er was toch een be­sluit ge­no­men en wat moet een mens met zo’n vol­le mail­box.

Er kwam op­hef, in juni en juli. Com­mis­sa­ris van de Ko­ning Johan Rem­kes en daar­na de Re­ken­ka­mer­com­mis­sie van de BUCH-ge­meen­ten kon­dig­den on­der­zoe­ken aan. Het col­le­ge zou na­me­lijk mo­ge­lijk de Ar­chief­wet heb­ben over­tre­den. Kort­om, deze kwes­tie zou een staart­je krij­gen, het col­le­ge voel­de de druk.

En dan in­eens komt dat col­le­ge met heug­lijk nieuws: 883 ver­dwe­nen e-mails zijn ge­von­den! We­l­is­waar na­dat het col­le­ge op de vin­gers was ge­tikt door de door Mooi­er Ber­gen in­ge­scha­kel­de com­mis­sie be­zwaar­schrif­ten (’u heeft niet écht ge­zocht!’), maar toch. Wat bleek in­eens? De af­de­ling ict van Ber­gen maakt maan­de­lijk­se back-ups van on­der meer alle e-mails en die wor­den één jaar be­waard.

‘Daar was het col­le­ge zich niet van be­wust’, al­dus het col­le­ge. Ook wet­hou­der Rasch ken­ne­lijk niet, die de af­de­ling ict nota bene in haar ta­ken­pak­ket heeft.

De wet­hou­der zou door ’een ict-des­kun­di­ge’ zijn ver­teld dat ge­wis­te mails foet­sie zijn. Het col­le­ge heeft in­mid­dels er­kend dat de af­de­ling ict niet eens op­dracht heeft ge­kre­gen mails te zoe­ken. Dat ge­beur­de pas na­dat de com­mis­sie de be­straf­fen­de vin­ger hief.

Je zou om de ‘mail­ga­te’ kun­nen la­chen, als die niet zo treu­rig zou zijn. Het col­le­ge als to­taal is on­zorg­vul­dig ge­weest en is non­cha­lant om­ge­spron­gen met bur­gers.

En wet­hou­der Rasch? Die mag zich diep scha­men en zich af­vra­gen hoe het staat met haar ge­loof­waar­dig­heid.